Οι ασπίδες των ελληνικών asset σε εποχές... αβεβαιότητας

Πώς διαμορφώνονται οι επενδυτικές επιλογές στην τρέχουσα συγκυρία. Τα αμυντικά όπλα της χώρας η ανάσα από τη συμφωνία στο SLA και οι αβεβαιότητες που δημιουργεί η κρίσιμη διαπραγμάτευση για χρέος και μεταμνημονιακή εποχή.

Tην ώρα που πυκνώνουν τα σύννεφα στις διεθνείς αγορές και εγείρεται μια σειρά αβεβαιοτήτων στο εσωτερικό της χώρας, τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία καλούνται να αντιπαραθέσουν τα δικά τους αμυντικά όπλα, που είναι οι αυξημένες εταιρικές κερδοφορίες, οι υψηλότερες φέτος μερισματικές αποδόσεις της τελευταίας επταετίας και το βασικό σενάριο για επιστροφή της ελληνικής οικονομίας σε ρυθμούς αξιοσημείωτης ανάπτυξης.

Ενισχυτικά βραχυπρόθεσμα θα μπορούσε να λειτουργήσει η επίτευξη τεχνικής συμφωνίας-εξπρές με τους δανειστές για την τέταρτη αξιολόγηση, αν και πολλά θα κριθούν στα επόμενα δυο Eurogroup (24 Μαίου και 21 Ιουνίου) σε ότι αφορά το χρέος αλλά και την μεταμνημονιακή επιτήρηση. 

Σ’ αυτό το περιβάλλον, χρηματιστηριακοί αναλυτές προτείνουν μικτά χαρτοφυλάκια που θα εστιάσουν σε μετοχές - αξίας και θα έχουν μεσομακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα. Από την αρχή του έτους οι διεθνείς αγορές μετοχών και ομολόγων είχαν δεκάδες λόγους για να ακολουθήσουν πτωτική πορεία.

Τι να πρωτοαναφέρει κάποιος; Τις κατά καιρούς γεωπολιτικές αβεβαιότητες; Τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ με Ευρώπη και Κίνα; Την κρίση στον τομέα των νέων τεχνολογιών; Την αυξητική τάση των αμερικανικών επιτοκίων, που άρχισε να γίνεται πράξη; Και τώρα τελευταία, είτε την αύξηση της τιμής του πετρελαίου είτε τα σενάρια για το χρέος της Ιταλίας και τις επιπτώσεις που άρχισε να έχει και στις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων;

Παράλληλα, όμως, υπάρχουν και εγχώριες εξελίξεις που θα μπορούσαν να πλήξουν τις τιμές των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων και κυρίως των μετοχών και των ομολόγων. Για παράδειγμα η όξυνση της τουρκικής ρητορικής και πολιτικής σε Αιγαίο και Κύπρο, η αναμενόμενη μείωση της ελληνικής στάθμισης στους δείκτες της Morgan Stanley, ο αρνητικός αντίκτυπος στο εξωτερικό από τις εξελίξεις στον όμιλο Folli-Follie, η αβεβαιότητα για το μεταμνημονιακό τοπίο και το χρέος.

Σύμφωνα με γνωστούς παράγοντες της αγοράς, η ελληνική οικονομία δεν αρκεί, στη μεταμνημονιακή εποχή, να εξυπηρετεί τις δανειακές υποχρεώσεις του Δημοσίου, αλλά και να αρχίσει να τρέχει με σαφώς υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, προκειμένου να πείσει τις αγορές για τη μακροχρόνια βιωσιμότητά της.

Ο μεγάλος φόβος

Αν και καθένας από τους προαναφερόμενους λόγους ούτε σοβαρότητας στερείται, ούτε ουσίας, γενικότερη είναι η εκτίμηση πως η βασικότερη αιτία φόβου των παραγόντων της αγοράς είναι άλλη: το γεγονός ότι εδώ και πολλά χρόνια οι τιμές των μετοχών και των ομολόγων στις ξένες αγορές ανεβαίνουν συνεχώς, έχοντας φτάσει σε «σχετικά υπεραγορασμένα επίπεδα», όπως υποστηρίζει η πλειονότητα των αναλυτών.

Η παραπάνω διαπίστωση ισχύει ως ένα βαθμό (μικρότερο σε σχέση με το εξωτερικό) και για τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία. Γιατί, για παράδειγμα, τα ελληνικά ομόλογα έχουν καταγράψει ένα σημαντικότατο ράλι από τα μέσα του 2012 και μετά. Επίσης, πέραν των τραπεζών και συγκεκριμένων άλλων μετοχών (π.χ. ΔΕΗ, Folli-Follie), η πλειονότητα των μετοχών στο Χρηματιστήριο της Αθήνας έχει καταγράψει κατά την τελευταία πενταετία κέρδη που κυμαίνονται από 50% έως και 300%!

Το οξύμωρο στοιχείο, όμως, το οποίο μάλιστα εντείνει τις ανησυχίες των επενδυτών, έγκειται στο γεγονός ότι, ενώ η πλειονότητα των αναλυτών προβλέπει εδώ και καιρό «διόρθωση», οι αγορές συνεχίζουν να ανθίστανται σθεναρά. Για παράδειγμα από την αρχή του έτους η πλειονότητα των αμοιβαίων κεφαλαίων που επενδύουν σε μετοχές (ελληνικού και ξένων αναπτυγμένων αγορών) και ελληνικά ομόλογα είτε καταγράφουν περιορισμένα κέρδη είτε καταφέρνουν να διατηρούν τις αποτιμήσεις τους.

Ο μεγάλος αντίλογος

Απέναντι στα μαύρα σύννεφα των αγορών, τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία (assets) έχουν πάντως να αντιπαρατάξουν τα δικά τους μεσοπρόθεσμα αμυντικά όπλα (γιατί βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, η Ελλάδα δέχεται άμεσα τις επιπτώσεις των διεθνών εξελίξεων).

Το πρώτο και σημαντικότερο όπλο της είναι ότι το Χ.Α. διαθέτει αρκετές δεκάδες εισηγμένες εταιρείες με υγιείς ισολογισμούς και θετικές προοπτικές, ιδιαίτερα σε περίπτωση που το ΑΕΠ της χώρας αρχίσει να ανακάμπτει με αξιοσημείωτους ρυθμούς.

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι 40 μετοχές ελληνικού μετοχικού αμοιβαίου κεφαλαίου διαπραγματεύονται σήμερα με μέσα P/E και PEG χαρτοφυλακίου που κυμαίνονται σε ελκυστικότερα επίπεδα από τα αντίστοιχα του 2014. Αυτό συμβαίνει γιατί, ενώ η μέση απόδοση του χαρτοφυλακίου κατά την τελευταία τριετία κυμαίνεται γύρω στο +50%, η αύξηση των εταιρικών κερδών έχει λάβει υψηλότερες διαστάσεις!

Ένα άλλο επιχείρημα υπέρ των ελληνικών μετοχών είναι οι υψηλές αποδόσεις που συνεπάγονται οι χρηματικές διανομές των εισηγμένων εταιρειών του Χ.Α. προς τους μετόχους τους. Με βάση τις μέχρι σήμερα εκτιμήσεις και τις τρέχουσες αποτιμήσεις του ταμπλό, η μέση προβλεπόμενη για φέτος «μερισματική απόδοση» υπερβαίνει το 3% για τους μη τραπεζικούς τίτλους, όταν οι σχετικές αποδόσεις (βλέπε παρατιθέμενο πίνακα) ήταν σαφώς μικρότερες καθ’ όλη την εξαετία 2012-2017.

Ακόμη όμως κι αν πάρουμε τη «μερισματική απόδοση» του έτους 2011 (4,40%), τότε αυτή ήταν χαμηλότερη σε σύγκριση με τα επιτόκια των προθεσμιακών καταθέσεων, ενώ για φέτος προβλέπεται να είναι πέντε φορές μεγαλύτερη…

Η ευρύτερη εικόνα

Σε ό,τι αφορά τώρα τις αβεβαιότητες που σχετίζονται με τη δημοσιονομική πορεία της χώρας και τον τρόπο εξόδου της από τα μνημόνια τον προσεχή Αύγουστο, η πλειονότητα των παραγόντων της αγοράς εκφράζουν τη συγκρατημένη αισιοδοξία τους, πιστεύοντας μεταξύ άλλων, ότι:

-Θα αποτελούσε πολιτικό θάνατο για την Ευρώπη να δει την Ελλάδα να επιστρέφει στο μνημόνιο, λίγους μήνες αφότου εξέλθει, οπότε θα ληφθούν όλες οι απαιτούμενες πρόνοιες προκειμένου να μη συμβεί κάτι τέτοιο.

-Όσο κι αν η τάση των ευρωπαϊκών επιτοκίων για την επόμενη τριετία να είναι ανοδική, υπάρχουν περιθώρια προκειμένου οι ελληνικές αποδόσεις των κρατικών τίτλων να υποχωρήσουν μεσοπρόθεσμα -και κάτω από προϋποθέσεις- γύρω στο 3%, με ό,τι αυτό σημαίνει για την αγορά ομολόγων.

-Η κατάσταση στην εγχώρια πολιτική σκηνή θεωρείται από πολλούς ως καλύτερη από ποτέ, καθώς τα τρία μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα έχουν ταχθεί ανοιχτά υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας και πως η προεκλογική παροχολογία (όποτε και αν γίνουν εκλογές) θα είναι σε κάθε περίπτωση μικρότερη σε σύγκριση με εκείνες του παρελθόντος.

-Και τέλος, ότι η Ιταλία και η ευρωζώνη θα βρουν μια κοινή συνισταμένη, προκειμένου η πορεία αποκλιμάκωσης της ανησυχίας στον ευρωπαϊκό Νότο που ξεκίνησε το 2012 να συνεχιστεί και στο μέλλον.